W omszałej wieży, na zakurzonym łożu obudził się duch Księżniczki. Znała już ten pokój jak i samą wieżę, niewiele się TU zmieniło pod jej nieobecność.
- Szkoda tracić czas, skoro może się pojawić w każdej chwili – dodała
- Przecież po śmierci mam takie same szanse spotkać miłość jak za życia.
Na drewnianej podłodze, w ubogiej chatce, nieopodal kominka, zbudził się Książe. Nie bardzo wiedział, co tam robi. Nie pamiętał niczego, co mogłoby go uświadomić jak się tam znalazł.
…wiedział jedynie jak czuł się przez ostatnie lata. Teraz odczuwał brak. Był szczęśliwy i doceniany... czasem nawet Kochany…
Postanowił, więc iść drogą tak długo, aż odnajdzie utracone szczęście.
Na ukwieconej polanie w płytkim grobie, najlepszym, na jaki było stać nieporadnego Smoka, spoczywała Staruszka. Na mogile wyrosły Maki… rozkwitły… nie były to wcale ulubione kwiaty Staruszki, ale pomyślały sobie, że miejsce jest odpowiednie. Smok siedział tuż obok i rzewnie płakał, znów był sam i to smuciło go bardziej niż śmierć Staruszki.
